O rolę Karen Blixen starały się Audrey Hepburn i Julie Christie.
Postać Felicity była wzorowana na Beryl Markham, pisarce, która mieszkała we Wschodniej Afryce.
Sydney Pollack początkowo nie brał pod uwagę Meryl Streep do roli Karen, ponieważ uważał, że nie jest wystarczająco seksowna. Streep zdobyła rolę, gdy przyszła na spotkanie z reżyserem ubrana w mocno wyciętą bluzkę i stanik push-up.
We wczesnych latach 50-tych Orson Welles chciał wyprodukować ten film z Gretą Garbo w roli Blixen. Projektem był również zainteresowany David Lean i Nicolas Roeg.
Klaus Maria Brandauer był jedynym kandydatem reżysera do zagrania postaci Brora Blixena. Aktor szczególnie spodobał się Pollackowi w "Nigdy nie mów nigdy".
Joss Ackland odrzucił rolę Brora Blixena z powodu konfliktu harmonogramu.
Wydaje się, że Denys w scenie rozmowy z Karen obiera sześć różnych pomarańczy.
W jednej ze scen jabłko Denysa zamienia się w pomarańczę.
W scenie, gdy Denys odjeżdża i wręcza Karen złote pióro, początkowo trzyma ona go w ręce. Później w tym samym ujęciu widzimy, że nie ma już pióra.
Na przyjęciu sylwestrowym goście śpiewają hymn "God Save the Queen" ("Boże, chroń Królową"). Akcja filmu dzieje się na początku dwudziestego wieku, w związku z czym pieśń powinna brzmieć "God Save the King" ("Boże, chroń Króla") - od 1901 do 1952 roku Wielką Brytanią rządził król.
W scenie, w której Karen przymierza się do zastrzelenia lwa, ma plamkę krwi w prawym kąciku ust. W kolejnym ujęciu krew pojawia się po lewej stronie.
W scenie, w której Karen i Denys jedzą obiad, na stole widać korkociąg z przekładnią zębatą. Denys używa go później do otwarcia butelki wina. Akcja filmu dzieje się na początku dwudziestego wieku, tymczasem ten typ korkociągu został wynaleziony dopiero w 1939 roku.
Kiedy na przyjęciu sylwestrowym Karen policzkuje nieuprzejmego mężczyznę, jej kieliszek jest pusty. W kolejnym ujęciu, po tym jak Denys wyciąga kobietę na parkiet, wypełnia go szampan.
Kiedy Karen rozbiera Denysa w sypialni, rozwiązuje jego krawat dwa razy.
Denys dwukrotnie podaje Karen swoje gogle, które następnie pojawiają się i znikają między ujęciami.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Shepperton (Anglia, Wielka Brytania) i w Kenii.
Sceny przedstawiające zimową Danię w rzeczywistości były kręcone w północnej Anglii.
Około 70% zdjęć było kręconych w Afryce.
Scenograf Stephen B.Grimes spędził rok budując replikę domu Karen Blixen oraz scenografię do zdjęć w Nairobi.
Meryl Streep uczyła się akcentu słuchając autentycznych nagrań Isaka Dinesena/Karen Blixen czytającej swoje dzieła.
Lokalne prawo zabrania wykorzystywania zwierząt do występowania w filmie (kręcony był w Afryce), dlatego musiano sprowadzić tresowane lwy specjalnie z Kalifornii.
Na potrzeby filmu ekipa odpowiedzialna za scenografię wykorzystała dużo autentycznych mebli bedących własnością Dinesen, która nigdy nie zadała sobie trudu, żeby po opuszczeniu Kenii sprowadzić je do Danii.
Film miał premierę w 100-lecie urodzin pisarki Karen Blixen (1985).
Nicolas Roeg planował nakręcić film we wczesnych latach 70-tych w oparciu o scenariusz Judith Rascoe. Scena w której Blixen dowiaduje się od Brora o śmierci Huttona jest pozostałością tamtego starego scenariusza (w rzeczywistości Blixen dowiedziała się o śmierci kochanka od przyjaciela w Nairobi).
Okres zdjęciowy trwał od 14 stycznia do czerwca 1985 roku.