Główną bohaterką jest starsza kobieta, decydująca się na eksperymentalną terapię. Zostanie poddana działaniu środków psychoaktywnych. Dzięki podanym substancjom, wyrusza w swej świadomości do przeszłości. Staje się obserwatorką wycieczki jaką niegdyś odbyła z mężem i dwójką dzieci.

Ten film mówi o spojrzeniu starszej osoby na samą siebie, tyle że młodszą. Często zadajemy sobie pytanie, co byśmy przekazali o połowę młodszemu wcieleniu, posiadając wiedzę jaką mamy teraz. Główna bohaterka dostaje taką szansę, mimo że nierzeczywistą. Może też sama dowiedzieć się czegoś o sobie.

To kino powolne, senne, zanurzone w gęstej mgle. Mimo interesującego tematu, ciekawsze formalnie. Krótki czas trwania sugeruje zresztą iż twórca nie starał się o daleko idące wnioski. Zderzył raczej różne osobowości, każąc widzowi indywidualnie odpowiedzieć dlaczego czasami brakuje między nimi porozumienia.